Najpospolitszy gatunek w omawianym rodzaju, zamieszkujący prawie całą Europę prócz północnej części Fennoskandii; notowany poza tym z Azji Mniejszej i Syrii. W Polsce rozmieszczony na całym obszarze. Zasiedla tereny nizinne i górzyste do wysokości około 2000 m n.p.m. Pojaw postaci dojrzałych rozpoczyna się wczesną wiosną i trwa do lipca z maksimum występowania w maju i czerwcu.

Jest to gatunek pospolity na niżu Polski. W górach nie przekracza regla dolnego. Informacje o występowaniu w Tatrach nie zostały potwierdzone; także z Babiej Góry nikt go nie wykazał z wyższych partii. W związku z powyższym informacja w Katalogu (Burakowski i in. 1985), że gatunek ten dochodzi do 2000 m npm, dotyczyć może nawianych okazów. Biologia gatunku dobrze poznana. Najpełniejsze informacje podał Janssen (1963). Tu można dodać, że jest to gatunek, który dzięki drapieżnictwu i dużej liczebności, odgrywa znaczną rolę w różnych bicenozach, szczególnie polnych gdzie chrząszcze łowią różne inne owady, m. in. duże muchówki z rodzaju Tipula. Z drugiej strony, same są pokarmem dla większych ptaków owadożernych i np. stanowią duży procent biomasy pokarmowej młodych szpaków.
Występuje w całej Europie. Na wschodzie jest bardzo liczny w okolicach Kostromy na północny wschód od Moskwy (Gussakowskij 1926), częsty w leśnej strefie wschodniej Ukrainy (Istomina 1968). Podawany także z Turcji.