Gatunek borealno-górski, obejmujący zasięgiem obszary leśne, głównie na podgórzach i w górach środkowej oraz północnej części Europy, gdzie dociera do około 70° szer. geogr. (w Skandynawii jest częstszym gatunkiem na północy). Występuje także w Syberii Zachodniej, przenikając na północy do lasotundry; jest notowany ponadto z Siedmiogrodu oraz z gór Riła i Rodopów w Bułgarii. Chrząszcz w Polsce mało znany i rzadko spotykany — był notowany dotychczas tylko z Beskidów i Bieszczadów. Występuje zapewne i w innych naszych górach, ale z powodu skrytego sposobu życia nie został w nich jeszcze znaleziony. Ostatnio został odkryty w północno-wschodniej części Podlasia — w miejscowości Starożyńce woj. Białystok, 13 YI1978, 1 okaz, leg. M. Wanat (D. Tarnawski*). Na polskim Śląsku z całą pewnością jeszcze nie stwierdzony — ogólnikowe dane o jego występowaniu były zapewne oparte na wzmiance z początku XIX wieku (Weigel 1806). Dane J. Gerhardta (1910) odnoszą się do obszaru leżącego w Czechosłowacji. Cykl rozwojowy w sprzyjających warunkach trwa cztery lata, ale może być przedłużony o jeden rok, a nawet dwa lata na stanowiskach w wyższych położeniach górskich. Larwy żyją w rozkładających się powalonych pniach, leżących kłodach i pniakach świerków i sosen, na północy areału gatunkowego również w brunatnym próchnie leżących pni brzóz. Larwy żerują w chodnikach larw chrząszczy podkorowych drewno- i próchnożernych — w Bieszczadach znajdowano je w opuszczonych chodnikach larw kózki Rhagium inquisitor (L.). Przepoczwarczenie następuje w sierpniu i "wylęgnięte chrząszcze przezimowują w komorach poczwarkowych, z których wydobywają się w maju i przeżywają do lipca — są poławiane pod odstającą korą, w szczelinach drewna, na młodych pędach drzew i krzewów, w żerowiskach larw innych chrząszczy, na przykład w chodniku larwy ryjkowca Cryptorrhynchus lapathi (L.). przy wyciekającym soku w cienkim pniu olchy (Burakowski 1971).