Gatunek znany z całej Europy (prócz południowych części Półwyspu Iberyjskiego i Bałkańskiego), na północy przekraczający koło podbiegunowe, a na wschód docierający do Syberii Zachodniej, notowany nadto z Kaukazu. W Polsce najpospolitszy gatunek z podrodziny Geotrupinae, zwykle licznie występujący. Zasiedla tereny nizinne i górzyste, gdzie dociera do około 2000 m n.p.m. Żyje wyłącznie w lasach liściastych i mieszanych niezbyt wilgotnych, gdzie żeruje w butwinie roślinnej. Postacie dorosłe po przezimowaniu pojawiają się od kwietnia i przeżywają do czerwca, nowe pokolenie ukazuje się od lipca do października. Odżywiają się poza butwiną roślinną także świeżym kałem zwierzęcym i owocnikami niektórych grzybów kapeluszowych oraz sokiem wypływającym z drzew. Budują otwarte chodniki na głębokość około 15-30 cm. Poniżej warstwy próchnicznej, na dnie chodnika znajdującego się już w glebie mineralnej, chrząszcz gromadzi zlepek butwiny roślinnej składającej się ze szczątków liści, igliwia, korowiny i butwiejącego mchu. W gospodarce leśnej chrząszcz ten odgrywa bardzo ważną rolę, gdyż przez zakopywanie butwiny roślinnej nawozi glebę leśną, a przez kopanie chodników zwiększa jej przewiewność i przesiąkliwość.