Gatunek eurosyberyjski, rozsiedlony w Europie od około 70° szer. geogr. aż do górzystych obszarów w północnej części Europy południowej, przy czym w miarę posuwania się na południe i zachód areału gatunkowego coraz rzadziej spotykany. W Polsce, choć nie jest jeszcze znany z niektórych krain, występuje prawdopodobnie na całym obszarze. Jest znajdowany na ogół rzadko i sporadycznie, przeważnie pojedynczo. Jest to chrząszcz leśny, zasiedlający głównie wykroty drzew starszego wieku, których korzenie są otoczone glebą porośniętą mchami i niekiedy krzewami malin, dzikiego bzu i młodych jarzębin. Wykrot drzewa, z otaczającą go glebą wyniesioną nad powierzchnię gruntu i z lokalnym mikroklimatem, zapewnia temu gatunkowi w naszej szerokości geograficznej takie życiowe warunki, jakie przypuszczalnie istnieją na dalekiej północy, gdzie A. castaneus (L.) sięga poza koło podbiegunowe (Burakowski 1971). Cykl rozwojowy trwa 3-4 lata. Larwy drapieżne — napadają na larwy i poczwarki owadów, żerujących w zmurszałych korzeniach i w glebie pod płatami mchów. Przepoczwarczenie następuje w sierpniu-wrześniu, zwykle na bocznej ścianie wykrotu w wierzchniej, przemarzającej warstwie gleby. Postacie dojrzałe przezimowują, ukazują się na powierzchni wczesną wiosną i żyją do czerwca. Chrząszcze, zwłaszcza samce, wykazują dużą zdolność lotu podczas dni słonecznych; są spotykane na kwitnących leszczynach, wierzbach, jarzębinie i głogu.