Najmniejszy gatunek z grupy ogończyków, lata od końca IV do VI. Gąsienice, spotykane na półotwartych przestrzeniach, jak zagajniki, brzegi lasów, prześwity i drogi leśne, żerują od V do VIII przede wszystkim na kwiatach, nasionach i liściach kruszyny, szczodrzeńcu, janowcu, a wg innych źródeł również na koniczynach i niektórych innych roślinach. W okolicach o większym nasłonecznieniu pojawia się drugie pokolenie motyli, między VII a X. Zmiennie ubarwione poczwarki zimują między liśćmi na ziemi. W pierwszym okresie życia wydają one odgłosy przypominające tykanie zegarka, o czym umieszczone zostały uwagi w przedmowie.
[285: Callophrys rubi (Linnaeus 1758) – zieleńczyk ostrężyniec]

Rozpoznawanie i obserwowanie: Dymorfizm płciowy niezauważalny. Wierzch skrzydeł brunatny, spód zielony, z niewielkimi białymi plamkami. Motyl ten zawsze siedzi ze złożonymi skrzydłami, jest zatem niepozorny i trudno go dostrzec na tle zielonej roślinności. Samce wyczekują samic na liściach młodych drzewek, np. brzozy. Trzeba go zatem szukać w odpowiednich siedliskach, czyli na skraju lasu lub w zaroślach, gdzie trawa jest niska, a w pobliżu są krzewinki wrzosu lub żarnowca, albo na dwu-trzyletnich zrębach, dobrze nasłonecznionych, gdzie rośnie borówka.
Rozwój motyla: Jaja składane są pojedynczo na pąkach roślin pokarmowych lub w ich pobliżu. Gąsienica żeruje w dzień, żywi się kwiatami i niedojrzałymi owocami. Przepoczwarcza się w ściółce na ziemi. Zimuje w postaci poczwarki.
Okres lotu motyla: Jedno pokolenie w roku: 3/IV – 3/V.
Siedliska: Wrzosowiska i zarośla, zręby dwu-trzyletnie, skraje lasów.