Gatunek obejmujący zasięgiem środkową i wschodnią część Europy, wykazywany poza tym z Azji Mniejszej, Syberii, Chin i Japonii. W Polsce, chociaż z niektórych krain jeszcze nie wykazany, występuje prawdopodobnie na całym obszarze, prócz wyższych partii górskich. Zasiedla torfowiska, wilgotne łąki i zarośla, brzegi wód i olszyny. Postacie dojrzałe poławiano od kwietnia do września. Jako rośliny żywicielskie były podawane: wiązówka błotna — Filipendula ulmaria (L.) Maxim., krwiściąg lekarski — Sanguisorba officinalis L., krwawnica pospolita — Lythrum salicaria L., wierzbownica błotna — Epilobium palustre L., siedmiopalecznik błotny — Comarum palustre L. Larwy żerują w tutkach liściowych sporządzonych przez samice.