Gatunek rozprzestrzeniony w całej niemal Europie oraz na Syberii — na wschód dociera aż do Władywostoku i Korei Północnej, w Fennoskandii sięga do koła podbiegunowego, a na południe stanowiskami reliktowymi do Bawarii, Austrii, Słowacji i Węgier. W zachodniej części zajmowanego areału występuje lokalnie i jest bardzo rzadko poławiany, natomiast na Syberii, w Mongolii i północnych Chinach jest gatunkiem pospolitym. W Polsce należy do rzadkości — znaleziono go dotychczas zaledwie na siedmiu stanowiskach. Ogólnikowe wzmianki z XIX wieku o występowaniu omawianego gatunku na Śląsku nie były później potwierdzone, a w zasiedlenie Śląska wątpił już J. Gerhardt (1891e), natomiast Prus — A. Horion (1960b). Cykl rozwojowy trzyletni. Larwy żerują w martwych, suchych i pozbawionych kory grubych pniach brzóz; wygryzają one chodniki wzdłuż słoi drzewnych, nieraz do głębokości 10 cm. Przepoczwarczenie następuje blisko zewnętrznej powierzchni pnia. Postacie dojrzałe występują od maja do sierpnia; są mało ruchliwe i nawet w upalne, słoneczne dni przebywają na pniach w miejscach pozbawionych kory. Z tego samego drzewa żywicielskiego może się wywodzić kilka generacji.