Gatunek zamieszkujący Afrykę Północną, Europę południową, południowo-wschodnią część Europy Środkowej, docierający na wschód do południowych obszarów europejskiej części ZSRR; notowany ponadto z Azji Mniejszej, Iraku, Kaukazu i Turkiestanu. W Polsce chrząszcz osiąga swą północno-zachodnią granicę rozsiedlenia; należy on u nas do wielkich rzadkości — jest znany tylko z dwu stanowisk na Roztoczu i od przeszło 50 lat nie był poławiany. Ogólnikowe wzmianki z «Zamojszczyzny» (Kuntze i Noskiewicz 1938) oraz z Wyżyny Lubelskiej (Szymczakowski 1965), oparte jedynie na danych z piśmiennictwa, należy także odnieść do Roztocza. Wiadomości z ubiegłego wieku o występowaniu na Śląsku Górnym i w Beskidzie Zachodnim nie znalazły później potwierdzenia i nie zostały uwzględnione w spisie chrząszczy śląskich J. Gerhardta (1910). Inne ogólnikowe wzmianki o zasiedleniu Galicji i Karpat opierały się na stanowiskach leżących obecnie poza naszymi granicami. Z uwagi na rozmieszczenie ogólne informacje o występowaniu w byłych Prusach są niewiarygodne. Występuje na miejscach trawiastych w dolinach rzecznych, na pobrzeżach wód stojących, w kompoście i pod rozkładającymi się szczątkami roślinnymi. Drapieżne i saprofagiczne larwy żerują w glebie próchnicznej. Notowano je również jako szkodniki młodych roślin uprawnych.