Gatunek znany głównie z Europy środkowej; zwłaszcza z jej części południowej i wschodniej, na zachód docierający do Francji południowo-wschodniej i Szwajcarii, na południe do Włoch północnych i Siedmiogrodu, a na wschód do Podola. W Polsce chrząszcz należy do rzadkości, znany z kserotermicznych zboczy na nielicznych stanowiskach w południowej części kraju. Dawne dane o występowaniu tego kserotermofilnego gatunku w okolicy Warszawy, Żywca oraz w Tatrach są niewiarygodne. Bionomia tego chrząszcza nie jest poznana, należy przypuszczać, że rozwój larwalny odbywa w gniazdach pszczołowatych, podobnie jak inne gatunki omawianego rodzaju. Postacie dojrzałe ukazują się wczesną wiosną i są poławiane do maja.