Gatunek zamieszkujący niemal w całej Europie od południowych prowincji Szwecji i Finlandii oraz Karelii do krajów śródziemnomorskich, docierający na wschód przez europejską część ZSRR i Syberię Zachodnią do Ałtaju i górnego dorzecza Obu. Zamieszkuje tereny nizinne i górzyste, sięgając w Alpach do wysokości około 2000 m n.p.m. W Polsce jest znany z nielicznych rozproszonych stanowisk w różnych częściach kraju. Występuje na ciepłych, odkrytych miejscach — na nieużytkach, na suchych pobrzeżach lasów i łąkach śródleśnych, niezalesionych zboczach i skarpach w zespołach roślinnych, w skład których wchodzą byliny należące do rodziny złożonych (Compositae). Postacie dojrzałe po przezimowaniu ukazują się w maju-czerwcu i przeżywają do lipca. Przebywają w ciągu dnia głównie na roślinach lęgowych, ujawniając aktywność w godzinach przedwieczornych, kiedy to odbywają loty w poszukiwaniu pokarmu dla siebie i roślin odpowiednich do złożenia jaj. Cykl rozwojowy tego gatunku przebiega w ciągu dwu lat. Jaja są składane w nacięciach na łodygach bylin. Jako rośliny żywicielskie larw podawano: wrotycz pospolity — Tanacetum vulgare L. oraz gatunki należące do bylic— Artemisia L., nawłoci — Solidago L. i złocieni — Chrysanthemum L. Larwa drąży w łodydze chodnik w dół, docierając pod jesień do korzenia, gdzie przezimowuje. W następnym roku żeruje w korzeniu do lipca-sierpnia, następnie sporządza komorę poczwarkową. Wylęgnięte imago pozostaje w niej na zimę.