Gatunek rozmieszczony w Europie południowej i w południowej części Europy Środkowej, docierający na zachód do wschodniej Francji, Szwajcarii i Holandii; wykazywany także z Kaukazu, Azji Mniejszej, Syberii południowej oraz z Japonii. Przez Polskę przebiega północna granica jego rozsiedlenia. Reprezentuje w naszej faunie element pontomedyterraneński. Występuje lokalnie na nielicznych stanowiskach w południowej części kraju. Stosunkowo niedawno został odkryty w Bieszczadach (Wola Michowa, 15 VII 1974, 1 okaz, leg. L. Buchholz). Wobec odległych czasowo wiadomości o występowaniu w Sudetach i Beskidach Zachodnich oraz braku okazów dowodowych dane te winny być potwierdzone nowymi materiałami. Zamieszkuje tereny nizinne i niższe położenia górskie do wysokości około 1000 m n.p.m. Zasiedla przeważnie otwarte, suche, nasłonecznione tereny pokryte skąpo niską roślinnością trawiastą i zielną. Cykl rozwojowy przynajmniej dwuletni. Larwy żyją w powierzchniowej warstwie gleby zasobnej w węglan wapnia, zwykle wśród korzeni kępek trawy ożanki górskiej — Teucrium montanum L. i macierzanki — Thymus L. Przepoczwarczenie następuje w lipcu. Postacie dojrzałe po przezimowaniu ukazują się w maju i przeżywają do sierpnia. W czasie słonecznej pogody można je spotkać na roślinach zielnych, kwiatach baldaszkowatych, na krzewach i nisko zwisających gałęziach drzew. Przy niesprzyjających warunkach atmosferycznych kryją się wśród przyziemnych części roślin, pod kamieniami i w szczeliny gleby. Do niedawna nie były znane niższe postacie rozwojowe gatunków omawianego rodzaju, dopiero na podstawie materiałów polskich z Pienin opisano larwę i poczwarkę tego gatunku (Burakowski 1976). Opis larwy Q. minutissimus (Germar) i ilustrujące ją rysunki przedstawione przez V. G. Dolina (1978) nie są wiarygodne i odnoszą się prawdopodobnie do innego nie znanego gatunku.