Gatunek rozprzestrzeniony w południowej i środkowej części Europy; wykazywany również z Algierii, Kaukazu i Azji Mniejszej. W Polsce notowany głównie z terenów górzystych w południowej części kraju oraz z pojedynczych stanowisk nizinnych. Występuje w reglu górnym oraz w strefie subalpejskiej i alpejskiej. Jest poławiany na gałęziach świerków i kosodrzewiny oraz ponad górną granicą lasu na roślinności trawiastej, i zielnej. Postacie dojrzałe pojawiają się od kwietnia i są poławiane do, sierpnia, najczęściej w lipcu.

W Tatrach, głównie w latach 1983-1984 zebrałem 251 okazów. Stwierdziłem, że z końcem czerwca masowo występowały samce, a w połowie lipca samice. Bionomia i morfologia wczesnych stadiów rozwojowych słabo poznana. Xambeau (1894) opisał larwę i poczwarkę oraz stwierdził w hodowli, że stadium poczwarki trwa 10-12 dni.
Jest to gatunek mezoalpejski występujący w reglach i powyżej górnej granicy lasu, przy czym preferowanie terenów otwartych wskazuje na jego pochodzenie z wyższych, halnych stref górskich. Występuje tylko w górach środkowej Europy, nie przekracza na północ łuku Karpat i Sudetów. Informacja o występowaniu tego gatunku w strefie leśnej i lasostepach lewobrzeżnej Ukrainy w rejonie Charkowa i Kurska (Istomina 1968) z pewnością mylna. Być może doniesienia te dotyczą Rhagonycha fugax. Najbardziej wschodnie stanowiska znane są z Karpat Ukraińskich, skąd podawany jest wyłącznie z najwyższych partii gór jako pospolity (Dolin, Sergijenko 1988). Na południu Europy znany z Bułgarii, Macedonii, Alp i Pirenejów. Pospolity w Tatrach Słowackich.