Gatunek europejski, rozsiedlony w zachodniej, południowej i środkowej części kontynentu. W Europie Zachodniej występuje na terenach górzystych i nizinnych od Francji do południowej Anglii i Irlandii, zaś w środkowej i południowej części Europy notowany głównie z gór, gdzie sięga do około 2000 m n.p.m. W środkowej Europie wszędzie rzadko i sporadycznie spotykany, w ubiegłym stuleciu częściej poławiany. W Polsce jest chrząszczem bardzo rzadkim, przeważnie pojedynczo znajdowanym, wykazywanym dotychczas tylko z siedmiu krain, przy czym większość danych o jego występowaniu opiera się na znaleziskach z ubiegłego wieku. Z uwagi na poznane rozsiedlenie ogólne, dane o występowaniu w Gdańsku, Ostródzie oraz byłych Prusach są niewiarygodne i opierały się prawdopodobnie na błędnie oznaczonym materiale. Bionomia poznana niedostatecznie. Przypuszcza się, że rozwój larwalny odbywa w zmurszałych gałęziach drzew liściastych. Postacie dojrzałe łowiono w czerwcu i lipcu, przeważnie na kwiatach roślin należących do rodziny baldaszkowatych — Umbelliferae oraz krwawników — Achillea L., złocieni — Chrysanthemum L., malin — Rubus L. i driakwi — Scabiosa L. W Bieszczadach jeden osobnik znaleziony na kwiatach krwawnika 19 VII 1969 żył w hodowli do 28 VII (B. Burakowski*).