Gatunek szeroko rozprzestrzeniony w prawie całej Europie (z wyjątkiem północnych obszarów Fennoskandii); notowany ponadto z Azji Mniejszej i Syberii. Zamieszkuje całą Polskę; na niżu i wyżynach pospolity, rzadszy w górach. Zasiedla suche i wilgotne siedliska na polach, łąkach, przydrożach, skarpach, w ogrodach, jasnych laskach liściastych i widnych zaroślach. Jako rośliny żywicielskie bywają podawane, przez różnych autorów, liczne motylkowate — Papilionaceae: groch zwyczajny — Pisum sativum L., groch błękitno-purpurowy — P. arvense L., groszek wiosenny — Lathyrus vernus (L.) Bernh., groszek leśny — L. silvester L., groszek skrzydlaty — L. montanus Bernh., groszek żółty — L. pratensis L., wyka siewna — Vicia sativa L., wyka płotowa — V. sepium L., wyka ptasia — V. cracca L., wyka długożagielkowa — V. tenuifolia Roth, wyka zaroślowa — V. dumetorum L. i bób — V. faba L. Postacie dojrzałe po opuszczeniu zimowych kryjówek w glebie pojawiają się w maju na roślinach, na których spotyka się je do sierpnia. Samice wywiercają otwory w ścianie strączków i składają jaja obok nasienia. Larwy żerują w miąższu nasienia, następnie wygryzają w strąku otwór, wypadają na ziemię i przepoczwarczają się w glebie na głębokości 2-8 cm. W drugiej połowie lipca ukazuje się nowa generacja. Przy masowym pojawie gatunek ten wyrządza duże straty gospodarcze w uprawach roślin strączkowych.