Gatunek uważany za kosmopolityczny, notowany z niemal całej Europy, ale w krajach północnych występuje jedynie jako synantrop. W Polsce znany z nielicznych stanowisk rozproszonych w różnych częściach kraju. Chrząszcz żeruje na pleśniejących materiałach pochodzenia roślinnego. Siedliskiem pierwotnym omawianego gatunku prawdopodobnie jest przegrzybiałe drewno drzew liściastych, na których znajdowano go pod zmurszałą korą i w dziuplach. W Europie środkowej najczęściej spotykano A. bifasciatus (Say) wśród gnijących i pleśniejących szczątków roślinnych: w stodołach, stogach i stajniach — wśród gnijącej słomy, plew i siana, w młynach, spichrzach i magazynach — na pleśniejącym zbożu i jego przetworach, w ogrodach — w pryzmach kompostowych oraz na łąkach — w starym, butwiejącym sianie.