Gatunek zasiedlający prawie całą Europę (prócz Wysp Brytyjskich), w Fennoskandii przekraczający koło podbiegunowe, a na wschód przez Syberię docierający do Chin, Korei i Japonii. W Polsce korniczek brzegozębny jest rozpowszechniony na całym niżu i na podgórzach, nie wykazywany jeszcze ze Wzgórz Trzebnickich, Sudetów, Kotliny Nowotarskiej, Pienin i Tatr. Głównym żywicielem jest sosna, rzadko spotykany na świerku, jodle i modrzewiu. Opada przeważnie górną część strzały i gałęzie drzew stojących, niekiedy również leżaninę. Komora godowa w przybliżeniu trójkątna, chodnik macierzysty podłużny z 2-3 ramionami. Chodniki larwalne długie i splątane, komory poczwarkowe w grubej korze lub w drewnie pod cienką korą.