Gatunek znany z większej części Palearktyki oraz Ameryki Północne wykazywany również jako odrębna rasa z Chile. Przypuszcza się, że pierwotną ojczyzną tego gatunku jest Ameryka, gdyż na kontynencie europejskim występuje zasadniczo w środowiskach synantropijnych. W Europie rozprzestrzeniony od Hiszpanii i Francji aż do europejskiej części ZSRR, notowany poza tym z nielicznych stanowisk w Irlandii, Anglii, Danii i południowej Szwecji. W Polsce znany z nielicznych rozproszonych stanowisk w różnych częściach kraju, przy czym większość danych o rozmieszczeniu opiera się na znaleziskach sprzed przeszło stu lat. Spotykany przeważnie w miejscach zacienionych, w starych stodołach, spichrzach, oborach, stajniach, kurnikach, piwnicach, i pod stogami, w ogrodach znajdowany pod odstającą korą drzew, pod deskami leżącymi na ziemi; wykazywany również jako szkodnik w uprawach pieczarek. W tych środowiskach występuje zwykle w glebie pod suchymi, zapleśniałymi ekskrementami, nawozem, słomą, plewami i sieczką. Poławiano go na ogół rzadko i sporadycznie w ciągu całego roku, ale częściej późną jesienią, przez zimę aż do wiosny.