Русские, остановите эту войну! Спасите Свободную Украину!
Russians, stop this war! Save Free Ukraine!
Mapa Bioróżnorodności
Taksony
Ampedus — taksony podrzędne:
Liczba taksonów: 27
  1. Arthropodatyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  2. Hexapodapodtyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  3. Insectagromada
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  4. Coleopterarząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  5. Polyphagapodrząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  6. Elateriformiaseria
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  7. Elateroideanadrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  8. Elateridaerodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  9. Elaterinaepodrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  10. Ampediniplemię
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  11. Ampedusrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  12. Ampeduspodrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
Ustaw jako podstawę
lewego panelu
gatunek: Ampedus (Ampedus) erythrogonus (Ph.W.J. Müller, 1821)
PL
TAK
status nazwy: nazwa ważna
BioMap ID: 1015125    kod taksonu: 2751
taksonomia sprawdzona: TAK
źródło nazw: Löbl et Smetana 2007 checklist: L. Buchholz
Dane o rozmieszczeniu w Polsce
Ampedus erythrogonus - Dane o rozmieszczeniu w Polsce - Mapa Bioróżnorodności: UTM 10×10 — miniatura
Statystyka
  • Rekordy: 451
  • Publikacje: 67
  • Kolekcje: 12
  • Autorzy publikacji: 61
  • Ilustracje (ikonografia): 1
  • Zdjęcia (okaz/obserwacja): brak

Opis taksonu
Gatunek rozsiedlony w Europie środkowej i północnej (do około 64° szer. geogr.), notowany ponadto z górskich terenów wschodniej Pranej i, północnych Włoch i Jugosławii, Banatu w Rumunii oraz z Kaukazu. W Polsce jest szeroko rozprzestrzeniony, częstszy w górach niż na terenach nizinnych, gdzie występuje lokalnie i jest zwykle poławiany dość rzadko i w niewielkiej liczbie osobników. Występowanie omawianego gatunku na Roztoczu nie budzi wątpliwości, gdyż wbrew błędnej wzmiance K. Strawińskiego (1954) w zbiorze Sz. Tenenbauma znajduje się okaz dowodowy (B. Burakowski*). Chrząszcz odbywa kilkuletni rozwój w silnie zbutwiałym drewnie, przede wszystkim drewnie drzew iglastych — świerków, jodeł i sosen, rzadziej dębów, buków, klonów i jaworów. Larwy żerują w miękkich warstwach wilgotnego próchna o barwie czerwonobrunatnej. Tego rodzaju próchno występuje zwykle w większych rozmiarami pniakach, złomach, kłodach, wykrotach i powalonych pniach, znajdujących się przez co najmniej 10 lat na silnie zacienionych i wilgotnych stanowiskach i pokrytych często grubym kożuchem mchów. Młodsze larwy są znajdowane przeważnie w niższych partiach próchna, starsze larwy w miarę wzrostu przemieszczają się wyżej, drążąc własne chodniki. W lipcu-sierpniu budują komory poczwarkowe w powierzchniowych częściach próchna. Wylęgnięte postacie dojrzałe zimują zasadniczo w komorze poczwarkowej, niekiedy jednak opuszczają ją w jesieni i kryją się w różnych leśnych zakamarkach w niewielkiej odległości od ziemi, przeważnie pad odstającą korą.

Zewnętrzne źródła danych