Gatunek zamieszkujący głównie podgórza i góry w środkowej i południowej części Europy, docierający na wschód do Kaukazu, Azji Mniejszej, tureckiej Armenii i północnego Iranu. Jego dokładne rozsiedlenie jest słabo poznane, gdyż często mylono go z pokrewnym gatunkiem C. reyi (Heyden). W Polsce znany głównie z południowej części kraju. Dane sprzed przeszło 70, a nawet 100 lat, o występowaniu tego chrząszcza na Mazurach i w Puszczy Białowieskiej odnoszą się prawdopodobnie do C. reyi. Gatunek ten jest ekologicznie związany z drzewami iglastymi. Rozwój larwalny odbywa pod korą i w martwym drewnie świerków i jodeł, rzadziej sosen, zarówno stojących, jak i powalonych drzew, również w drewnie stosów sągowych. Postacie dojrzałe występują od czerwca do sierpnia, największe nasilenie pojawu przypada na lipiec. Chrząszcze spotykane są na drewnie lęgowym oraz na górskich roślinach łąkowych, zwłaszcza na kwiatostanach baldaszkowatych (Umbelliferae) oraz kwiatach wiązówki błotnej — Filipendula ulmaria (L.) Maxim. i ciemiężycy zielonej — Veratrum lobelianum Bernh.