Русские, остановите эту войну! Спасите Свободную Украину!
Russians, stop this war! Save Free Ukraine!
Mapa Bioróżnorodności
Taksony
  1. Arthropodatyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  2. Hexapodapodtyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  3. Insectagromada
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  4. Lepidopterarząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  5. Papilionoideanadrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  6. Nymphalidaerodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  7. Apaturinaepodrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  8. Apaturarodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
Ustaw jako podstawę
lewego panelu
gatunek: Apatura ilia (J.N.C.M. Denis et Schiffermüller, 1775)
PL
TAK
status nazwy: nazwa ważna
BioMap ID: 1203575    kod taksonu: 2148
taksonomia sprawdzona: TAK
Polska Czerwona Lista: LC
 

źródło nazw: Buszko et Nowacki 2017 checklist: J. Buszko
Dane o rozmieszczeniu w Polsce
Apatura ilia - Dane o rozmieszczeniu w Polsce - Mapa Bioróżnorodności: UTM 10×10 — miniatura
Statystyka
  • Rekordy: 1765
  • Publikacje: 5
  • Kolekcje: 11
  • Autorzy publikacji: 6
  • Ilustracje (ikonografia): brak
  • Zdjęcia (okaz/obserwacja): 10

Opis taksonu
Jeden z najpiękniejszych i najefektowniej ubarwionych motyli krajowych. Skrzydła samca mieniaka w czasie ruchu mienią się fioletowym odblaskiem. Loty odbywa od końca VI do VIII. Lata szybko, siadając czasem w słońcu na kamieniach czy mokrej ziemi. Żywi się sokiem z uszkodzonych drzew i fermentujących owoców, również siada chętnie na nawozie. Gąsienice tego mieniaka, nieco przypominają zielonego ślimaka, żerują jesienią i po przerwie zimowej wiosną, na osikach, rzadziej innych topolach i iwach. Można je spotkać na niżej położonych gałęziach niezbyt starych osik przydrożnych, od strony nasłonecznionej. Gatunek należy do rzadszych motyli krajowych. Motyle, spotykane niekiedy w początku IX należą prawdopodobnie do częściowego drugiego pokolenia. Gatunek prawnie chroniony, jak i pokrewny mieniak tęczowiec.
[282: Apatura ilia (Denis et Schiffermueller 1775) – mieniak strużnik]
Rozpoznawanie i obserwowanie: Wyraźny dymorfizm płciowy: widziany pod pewnym kątem samiec mieni się fioletowo; samica bez połysku. Oprócz formy typowej występuje także druga forma (f. clytie), u której występują żółte plamki tworzące przepaski oraz rząd żółtopomarańczowych plamek wzdłuż zewnętrznego brzegu skrzydeł. Odróżnia się od mieniaka tęczowca tym, że na wierzchu przedniego skrzydła przy zewnętrznym brzegu znajduje się czarna kropka w pomarańczowej obwódce. Spód skrzydeł obu form jest mniej kontrastowy i biała przepaska na tylnym skrzydle jest bez ząbka. Strużnika obserwuje się tak samo trudno jak tęczowca. Samce widuje się częściej, gdyż częściej zlatują na ziemię, a samice rzadziej, ponieważ latają przeważnie w koronach drzew.
Rozwój motyla: Jaja składane są pojedynczo na wierzchu liścia. Po wylęgu, gąsienica zjada częściowo osłonkę jajową. Młoda gąsienica zimuje na gałązkach rośliny pokarmowej, zazwyczaj na pąkach lub na gałązkach. Wiosną kontynuuje żerowanie, a przepoczwarczenie odbywa się na liściu.
Okres lotu motyla: 3/VI – 1/VIII w jednym pokoleniu.
Siedliska: Skraje lasów, gdzie rosną osiki; poza tym lasy łęgowe, tereny ruderalne, zieleń miejska.

Zewnętrzne źródła danych