Gatunek euroazjatycki, rozprzestrzeniony od Atlantyku aż po wybrzeża Oceanu Spokojnego, docierający na południe do Afryki Północnej, północnych części Mongolii, Chin i Kazachstanu, sięgający w Fennoskandii poza koło podbiegunowe. W środkowej Europie zasiedla tereny nizinne, podgórza i szerokie doliny górskie, wszędzie tam, gdzie rosną wierzby, stanowiące miejsca lęgowe tego gatunku. W Polsce występuje na całym obszarze, od Bałtyku aż po Tatry prócz wyższych partii górskich. Bionomia i cykl życiowy wonnicy piżmówki — Aromia moschata (L.) są poznane dość dobrze. W piśmiennictwie europejskim wiele prac poświęconych jest temu gatunkowi, a w Polsce badania nad biologią i szkodami wyrządzanymi przez larwy w drewnie wierzb prowadził W. Strojny (1960). Całkowity cykl rozwojowy wonnicy trwa dwa-cztery lata. Postacie dojrzałe ukazują się w końcu maja i występują do pierwszych dni września, a największe nasilenie pojawu przypada na lipiec. Chrząszcze żywią się pyłkiem krzewów i roślin zielnych, sokiem owoców i wyciekającym z pni drzew. Kopulacja następuje wkrótce po opuszczeniu komór poczwarkowych. Samica składa jaja w szpary kory i szczeliny drzewa, przeważnie w podstawowej części pnia. Młode larwy żerują początkowo pod korą, drążąc płaskie, nieregularne chodniki. Po przezimowaniu chodnik jest poszerzany, następnie larwa wdrąża się w głąb drewna. Przepoczwarczenie następuje w maju-czerwcu. Materiałem żywicielskim larw jest drewno pni, rzadziej gałęzi, różnych gatunków wierzb — Salix L., żyjących lub obumierających. W piśmiennictwie podawano także niesprawdzone jeszcze dane o żerowaniu larw w topolach, brzozach, olszach i jaworach. Dojrzała larwa po trzecim przezimowaniu sporządza komorę poczwarkową. Na tym samym drzewie może żerować kilka pokoleń wonnicy. Gatunek ten jest zaliczany do szkodników technicznych drewna wierzb. Opada zarówno stare, jak i młode wierzby, grubości kilku cm. Jest groźnym szkodnikiem, zwłaszcza na plantacjach wikliny, gdy występuje razem z gąsienicami trociniarki czerwicy — Cossus cossus L. i larwami zgrzypika twardziela — Lamia textor (L.).