Szeroko rozpowszechniony gatunek w prawie całej Palearktyce, występujący w Europie od krajów śródziemnomorskich aż do południowych części Anglii i Fennoskandii, przy czym w obrębie areału w miarę posuwania się z południa na północ coraz rzadziej spotykany. W Polsce, choć nie jest jeszcze znany z niektórych krain, występuje prawdopodobnie na całym obszarze prócz wyższych partii górskich. Zasiedla tereny nizinne i podgórza. Jest gatunkiem charakterystycznym dla terenów bagiennych i torfowiskowych, żyjącym na roślinach opanowanych przez mszyce. Spotyka się go najczęściej na trzcinie pospolitej — Phragmites communis Trin., tataraku zwyczajnym — Acorus calamus L., mannie — Glyceria R. Br. i innych trawach błotnych. Występuje w ciągu całego roku, a nowa generacja pojawia się w czerwcu lub lipcu. Chrząszcze zimują w pobliżu wód w próchnicy albo pod korą drzew, zwłaszcza wierzb, a także w ściółce na ziemi wśród zeschniętych traw i pod wiązkami ściętych trzcin.