Gatunek zamieszkujący Półwysep Bałkański, sięgający na północ po Austrię, Węgry, Słowację i Morawy oraz Mołdawię i południowo-zachodnią część Ukrainy — centrum jego występowania leży w Austrii, skąd znanych jest najwięcej stanowisk. W Polsce nie jest stwierdzony w sposób pewny. I. Schilsky (1888) podał go ze Śląska, prawdopodobnie omyłkowo, gdyż nie uwzględnił go w pracy późniejszej (1909). Pominął go również w wykazie chrząszczy śląskich J. Gerhardt (1910), natomiast dane o występowaniu po lewej stronie Bugu (Hildt 1917) opierały się na stanowisku leżącym poza naszą granicą, koło Kamieńca Podolskiego. Dane o znalezieniu tego gatunku jakoby w miejscowości Obora na Śląsku Dolnym nie znalazły później potwierdzenia i były kwestionowane (R. Scholz 1935j, Franz 1936). Ogólnikowa wzmianka o występowaniu D. pedestre (Poda) w południowo-wschodniej Polsce opierała się prawdopodobnie na danych odnoszących się do stanowisk leżących na obszarze górnego Bugu, znajdujących się obecnie poza naszą granicą. Z uwagi na rozmieszczenie ogólne nie wyklucza się znalezienia omawianego gatunku na obszarach sąsiadujących z Bramą Morawską i granicą południowo-wschodnią. Bionomia i cykl rozwojowy tego gatunku nie są poznane. Postacie dojrzałe spotykano od wczesnej wiosny do początku czerwca na stanowiskach z rzadką roślinnością trawiastą, na zboczach parowów, na skarpach rowów, poboczach dróg polnych i miedzach.

Gatunek opisany z Grecji; obejmujący zasięgiem Półwysep Bałkański, na północ sięgający po Węgry, Austrię, Morawy, Słowację, Mołdawię i południowo-zachodnią część Ukrainy. W Polsce notowany ze Śląska prawdopodobnie błędnie; wzmianka ogólnikowa o występowaniu w południowo-wschodniej Polsce opierała się na danych odnoszących się do stanowisk leżących obecnie poza naszą granicą. Z uwagi na brak udokumentowanych danych o występowaniu Dorcadion pedestre (Poda) w naszym kraju, nie zaliczamy go do fauny Polski.