Gatunek rozsiedlony w niemal całej Europie, występujący od krajów śródziemnomorskich aż po Anglię i południowe prowincje Szwecji, obejmujący na wschodzie południowo-zachodnie rejony leśne europejskiej części ZSRR, notowany poza tym z Kaukazu. W Polsce spotykany sporadycznie i dość rzadko; notowany z nielicznych rozproszonych stanowisk w różnych częściach kraju, przy czym niektóre dane o rozmieszczeniu są oparte na znaleziskach z ubiegłego stulecia i wymagają potwierdzenia nowymi materiałami. Zamieszkuje tereny nizinne i podgórza, gdzie zasiedla świetliste lasy liściaste i mieszane, stare parki i ogrody oraz stare drzewa przydrożne. W naszych warunkach co najmniej czteroletni cykl rozwojowy może się rozciągnąć do sześciu lat. Larwy żyją w dziuplach drzew liściastych (głównie lip, topoli, wierzb, dębów i buków), zasiedlonych przez larwy chrząszczy próchnożernych, należących do rodziny Scarabaeidae, zwłaszcza Osmoderma eremita (Scop.), Cetonia aurata (L.) i Netocia (Liocola) lugubris (Herbst). Polifagiczne larwy odżywiają się pokarmem mieszanym, na który składają się larwy i poczwarki owadów, ekskrementy larw, przegrzybiałe próchno oraz mikroorganizmy znajdujące się w sproszkowanym próchnie. Zimują tylko larwy. Przepoczwarczenie odbywa się w maju lub czerwcu w koko litach sporządzonych uprzednio przez larwę. Postacie dojrzałe pojawiają się w czerwcu i w pierwszej połowie lipca; żyją krótko i w drugiej połowie sierpnia już się ich nie spotyka. W ciągu dnia prowadzą skryty sposób życia, kryjąc się w dziuplach wśród próchnicy i w szczelinach, a opuszczają kryjówki o zmroku i nocą; niekiedy przylatują do światła.