Gatunek zamieszkujący środkową i południową część Europy (nie znany z Półwyspu Apenińskiego), notowany również z Belgii, Danii, Holandii i południowych prowincji Szwecji oraz z Podola, przy czym w obrębie areału gatunkowego w miarę posuwania się na północ i wschód coraz rzadziej spotykany. W Polsce chrząszcz bardzo rzadko znajdowany, znany z nielicznych stanowisk tylko w siedmiu krainach. Ogólnikowe wzmianki o występowaniu w byłych Prusach są niewiarygodne. Zasiedla tereny nizinne i niższe położenia górskie do wysokości około 1000 m n.p.m. Cykl rozwojowy kilkuletni. Larwy żyją w zmurszałej korze i niezbyt wilgotnym, miękkim, rozkładającym się drewnie pni i grubszych gałęzi drzew liściastych, rzadziej iglastych. W piśmiennictwie podawano larwy z wierzby, lipy, buka; grabu, jesionu, olchy, dębu, jabłoni i jodły; w Polsce były znajdowane w próchnie wierzby, olchy oraz w zmurszałej, grubej korze modrzewia (B. Burakowski*). Przepoczwarczenie następuje w lipcu-sierpniu. Wylęgnięte postacie dojrzałe pozostają przez zimę w komorach poczwarkowych, które opuszczają w maju i żyją do lipca.