Русские, остановите эту войну! Спасите Свободную Украину!
Russians, stop this war! Save Free Ukraine!
Mapa Bioróżnorodności
Taksony
Longitarsus — taksony podrzędne:
Liczba taksonów: 59
L Lo wszystkie
  1. Arthropodatyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów     >
  2. Hexapodapodtyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów     >
  3. Insectagromada
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów     >
  4. Coleopterarząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu     >
  5. Polyphagapodrząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu     >
  6. Cucujiformiaseria
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu     >
  7. Chrysomeloideanadrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu     >
  8. Chrysomelidaerodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu     >
  9. Alticinaepodrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu     >
  10. Longitarsusrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu     >
  11. Longitarsuspodrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu     >
←Ustaw jako podstawę
lewego panelu gatunek: Longitarsus (Longitarsus) gracilis F. Kutschera, 1864
PL
TAK
status nazwy: nazwa ważna
BioMap ID: 1025545    kod taksonu: 4542
taksonomia sprawdzona: TAK
źródło nazw: Löbl et Smetana 2010 • checklist: L. Borowiec
Dane o rozmieszczeniu w Polsce
Longitarsus gracilis - Dane o rozmieszczeniu w Polsce - Mapa Bioróżnorodności: UTM 10×10 — miniatura
Statystyka
  • Rekordy: 27
  • Publikacje: 14
  • Kolekcje: 3
  • Autorzy publikacji: 15
  • Ilustracje (ikonografia): 1
  • Zdjęcia (okaz/obserwacja): brak
Opis taksonu
Burakowski et al. 1991:
Gatunek rozmieszczony głównie w środkowej i południowej części Europy oraz w zachodniej części wybrzeży afrykańskich Morza Śródziemnego; na północ dociera do Wysp Brytyjskich, Danii i południowej Szwecji. W Polsce notowany z nielicznych, przeważnie pojedynczych stanowisk w dziewięciu krainach południowych. Żeruje na podbiale pospolitym — Tussilago farfara L., niekiedy jesienią spotykany masowo (Warchałowski 1960).
Zewnętrzne źródła danych