-
Arthropodatyp
Kliknij, aby przejść
do wyboru rzędów
i filtrów >
-
Hexapodapodtyp
Kliknij, aby przejść
do wyboru rzędów
i filtrów >
-
Insectagromada
Kliknij, aby przejść
do wyboru rzędów
i filtrów >
-
Coleopterarząd
Kliknij, aby ustawić
jako takson główny
i podstawę
← lewego panelu >
-
Polyphagapodrząd
Kliknij, aby ustawić
jako takson główny
i podstawę
← lewego panelu >
-
Cucujiformiaseria
Kliknij, aby ustawić
jako takson główny
i podstawę
← lewego panelu >
-
Chrysomeloideanadrodzina
Kliknij, aby ustawić
jako takson główny
i podstawę
← lewego panelu >
-
Cerambycidaerodzina
Kliknij, aby ustawić
jako takson główny
i podstawę
← lewego panelu >
-
Lamiinaepodrodzina
Kliknij, aby ustawić
jako takson główny
i podstawę
← lewego panelu >
-
Monochaminiplemię
Kliknij, aby ustawić
jako takson główny
i podstawę
← lewego panelu >
-
Monochamusrodzaj
Kliknij, aby ustawić
jako takson główny
i podstawę
← lewego panelu >
-
Monochamuspodrodzaj
Kliknij, aby ustawić
jako takson główny
i podstawę
← lewego panelu >
-
Monochamus sartorgatunek
Kliknij, aby ustawić
jako takson główny
i podstawę
← lewego panelu >
←Ustaw jako podstawę
lewego panelu podgatunek:
Monochamus (Monochamus) sartor sartor
(Fabricius, 1787)
status nazwy: nazwa ważna
BioMap ID: 1052888
kod taksonu: 4162
taksonomia sprawdzona: TAK
Rozsiedlenie tego gatunku wiąże się z południowo-zachodnim zasięgiem świerka w Europie; jest on rozmieszczony od wschodniej Francji, Szwajcarii, północnych Włoch, Jugosławii, Rumunii do krajów środkowoeuropejskich po przykarpacką Ukrainę, poza tym jako importowany notowany z Wysp Brytyjskich, Danii i Finlandii. W obrębie swego zasięgu spotykany jest rzadko i sporadycznie na terenach nizinnych, częściej w górach, gdzie dociera do około 1800 m n. p. m. W Polsce zasiedla zwarcie lasy górskie, z innych rejonów jest znany z nielicznych stanowisk, przy czym stałe występowanie w okolicach Warszawy zakwestionowali B. Burakowski i E. Nowakowski (1981b). Rójka chrząszczy rozpoczyna się od połowy czerwca i trwa przez lipiec, a pojedyncze osobniki spotykano jeszcze w sierpniu. Samica składa jaja na całej długości strzały świerków — Picea Dietr., osłabionych żerem innych owadów lub obumarłych na skutek porażenia przez opieńkę miodową — Armillariella mellea (Vahl.) P. Karst oraz na nie okorowanych, powalonych czy ściętych pniach, złomach, śniegołomach i wiatrowałach. Młode larwy początkowo żerują pod korą, drążąc placykowate chodniki naruszające biel, następnie wgryzają się w drewno. Dalszy przebieg rozwoju jak u M. rosenmuelleri (Cederh.). Ze względu na głębokie żerowiska omawiany chrząszcz jest poważnym szkodnikiem technicznym drewna. Chrząszcze są bardzo aktywne w słoneczną pogodę, odbywają loty w poszukiwaniu drzew żywicielskich, na których szybko biegają w górę i w dół, kopulując na ocienionej stronie pni stojących, a na stronie dolnej pni leżących. Poza tym jako drzewa żywicielskie larwy były podawane jodły — Abies Mill. i sosny — Pinus L.