Gatunek rozprzestrzeniony od południowych części Anglii i Fennoskandii aż do wschodniej Francji, Szwajcarii, północnej Jugosławii i Grecji; najdalej na wschód wysuniętym stanowiskiem jest Jarosławl (ZSRR). W Polsce chrząszcz bardzo rzadko spotykany, notowany z Gdańska i pięciu krain południowych. Występuje pod zmurszałą korą pieńków i pni drzew liściastych oraz martwych gałęzi, uprzednio uszkodzonych przez kózki (Cerambycidae). Drzewami siedliskowymi są przeważnie dęby, rzadziej buki, olchy i wierzby, a wyjątkowo świerki i sosny. Cykl rozwojowy dwuletni. Larwy odżywiają się przypuszczalnie drobnymi owadami podkorowymi i ich szczątkami. Młode chrząszcze ukazują się w czerwcu. Chrząszcze mają dużą zdolność lotu, obserwowano je w czasie nadlatywania na sagi drzewa, do mieszkań i na ulice miast.