Piękny ten pająk, o krwistoczerwonym odwłoku samców, jest gatunkiem śródziemnomorskim i w południowej Europie jest jednym z najpospolitszych gatunków Salticidae w nasłonecznionych środowiskach trawiastych (np. w południowej Francji nad rzeką Durance koło Avignon ‒ obserwacja J. Prószyńskiego, czy w bułgarskiej Macedonii, na górze Kožuh koło Petrič ‒ obserwacja W. Staręgi. Jego zwarty zasięg obejmuje kraje śródziemnomorskie i czarnomorskie. Na północ od tego obszaru występuje na izolowanych stanowiskach, sięgając aż po nadbałtyckie republiki ZSRR. W Polsce znany początkowo tylko z Pienin, co sprowokowało Kuntzego (1934) do wyrażenia następującej opinii, którą cytujemy jako przestrogę dla zoogeografow ‒ entuzjastow: « ... sądzę, że pewnym jest, iż w zachodniej Małopolsce nigdzie nie żyje poza tym pasmem [Pieniny], a również za nieprawdopodobne uważam, aby jeszcze został gdzieś stwierdzony na ziemiach polskich». Dalsze badania wykazały go na Nizinie Sandomierskiej i na Mazowszu i raczej skłonni jesteśmy oczekiwać go na izolowanych, kserotermicznych stanowiskach w całym kraju. Spotykany rzadko i w pojedynczych osobnikach, żyje w środowiskach dobrze nasłonecznionych, piaszczystych, skąpo porośniętych trawą lub porostami.
[KFP 658: Philaeus chrysops (Poda, 1761)]