Szeroko rozprzestrzeniony gatunek od Kaukazu poprzez obszary górzyste Europy Środkowej i Południowej aż po Hiszpanię. Smolik jodłowiec zasiedla w Polsce obszary w naturalnym zasięgu jodły pospolitej — Abies alba Mill., głównie na wyżynach i w górach w południowej części kraju, ponadto drzewostany, w których jodła jest sztucznie dosadzana. W związku ze szkodami, jakie wyrządza, najliczniejsze doniesienia pochodzą z Gór Świętokrzyskich i Beskidu Zachodniego. Cykl rozwojowy jednoroczny. Samice w czerwcu i lipcu składają jaja w złożach po kilka do kilkunastu sztuk w korę gałęzi i młodych pni, wyszukując głównie uszkodzone miejsca. Jedna samica w ciągu życia może złożyć do 50 jaj. Larwy żerują we wszystkich kierunkach, drążąc chodniki promieniście i w miarę wzrostu je poszerzeją. Chodniki te o średnicy 4-7 mm mogą osiągać długość do 50-70 cm. Dojrzałe larwy budują komory poczwarkowe na końcach chodników, wyściełając je wiórkami i trocinkami z żerowiska. Larwa zimuje, a nowe pokolenie pojawia się w maju.