Gatunek rozmieszczony w północnej i środkowej części Europy, docierający na południe do południowej Francji, północnych Włoch, Siedmiogrodu i Ukrainy, notowany też z Syberii. W Polsce, choć nie jest jeszcze znany ze wszystkich krain, występuje prawdopodobnie na całym obszarze. Występuje na terenach nizinnych, przedgórzach i w niżej położonych dolinach górskich. Pojedynczo jest znajdowany już w kwietniu, potem liczniej w maju i czerwcu.

Gatunek występujący w Polsce na niżu i w pasie wyżyn. Sporadycznie w niższych górach. Informacja o jego występowaniu w Tatrach z pewnością polega na pomyleniu go z Rhagonycha limbata Thoms., gatunku pospolitego w górach, którego jednak Nowicki ani Łomnicki z Tatr nie wymieniają. Mylnie podano go z Babiej Góry, gdzie Pawłowski (1967) łowił tylko Rhagonycha limbata, a Rhagonycha testacea podał na podstawie informacji Stobieckiego (1883). W zbiorze Stobieckiego brak okazów Rhagonycha testacea z Babiej Góry, natomiast znajduje się 1 okaz Rhagonycha limbata pod tą nazwą. Gatunek charakterystyczny dla wilgotnych łąk, niekiedy zacienionych olchami lub wierzbami. Informacje Janssena (1963) o biologii tego gatunku są skąpe: samica składa do 94 jaj, a w rozwoju występuje stadium przedlarwalne.
Znany z całej Europy i Syberii.