Duży ten motyl, wielkością prawie dorównujący trupiej główce spotykany jest pospolicie, szczególnie w stadium gąsienicy. Czas lotu motyli trwa od V do VII. Gąsienice do ostatniego linienia mają szorstką powierzchnię skóry, po ostatnim — gładką i błyszczącą, żerują od VII do IX na liściach bzu, ligustru, śnieguliczki, jesionu, klonu polnego, kaliny, tawuły i forsycji. Na zimę zakopują się do ziemi, gdzie przeobrażają się w poczwarki. Poczwarki zimują najczęściej raz, zdarzają się przelegiwania dwukrotne. Drugie pokolenie motyli w ciągu jednego roku występuje sporadycznie. Motyle wielu gatunków zawisaków należą do wytrzymałych i szybkich lotników. Pobierając nektar z kwiatów długą trąbką, wiszą w powietrzu jak helikoptery, a obecność ich o zmroku zdradzają jasne, chwiejące się kielichy kwiatów.
[104: Sphinx ligustri (Linnaeus, 1758) – zawisak tawuiec]