Gatunek rozmieszczony w zachodniej, środkowej i południowej części Europy, notowany także z południowych prowincji Szwecji oraz z Azji Mniejszej. W Polsce ten mało znany chrząszcz należy niewątpliwie do wielkich rzadkości. Jest notowany z Pobrzeża Bałtyku i Pojezierza Pomorskiego oraz z «Pomorza» na podstawie znalezisk sprzed przeszło 120 lat, dlatego też dane te wymagają potwierdzenia nowymi materiałami. Dane Sz. Tenenbauma (1923) o występowaniu pod Warszawą są niewiarygodne (Burakowski i Nowakowski 1981). Ze Śląska Górnego notowany tylko na podstawie jednego okazu znalezionego 20 VI 1928 w biało butwiejącym buku — okaz dowodowy znajduje się w Muzeum Górnośląskim w Bytomiu (zbiór F. Kirscha) (B. Burakowski*). Zasiedla grube pniaki i pnie martwych drzew liściastych, zwłaszcza dębów, buków, lip i wiązów. Cykl rozwojowy trwa przeciętnie cztery lata. Larwa żeruje pod korą lub w miękkim, butwiejącym bielu, a nawet w głębszych warstwach drewna w chodnikach drążonych przez larwy kózek. Larwa jest saprofagiczna i drapieżna — odżywia się przegrzybiałym drewnem i martwymi lub żywymi owadami podkorowymi i drewnożernymi, zwłaszcza larwami i poczwarkami kózek (Cerambycidae). Przepoczwarcza się wiosną pod korą albo w miękkim drewnie blisko kory. Imago wylęga się pod koniec maja lub w czerwcu i przeżywa do lipca-początku września. Chrząszcz prowadzi nocny tryb życia, w dzień kryjąc się pod odstającą korą, w dziuplach lub szczelinach drewna.