Русские, остановите эту войну! Спасите Свободную Украину!
Russians, stop this war! Save Free Ukraine!
Mapa Bioróżnorodności
Taksony
Stenus — taksony podrzędne:
Liczba taksonów: 53
S
  1. Arthropodatyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  2. Hexapodapodtyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  3. Insectagromada
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  4. Coleopterarząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  5. Polyphagapodrząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  6. Staphyliniformiaseria
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  7. Staphylinoideanadrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  8. Staphylinidaerodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  9. Steninaepodrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  10. Stenusrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  11. Stenuspodrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
Ustaw jako podstawę
lewego panelu
gatunek: Stenus parvulus L. Benick, 1914
PL
TAK
status nazwy: synonim
BioMap ID: 1010633   
taksonomia sprawdzona: TAK
źródło nazw: Löbl et Smetana 2004 checklist: A. Melke
Dane o rozmieszczeniu w Polsce
Stenus parvulus - Dane o rozmieszczeniu w Polsce - Mapa Bioróżnorodności: UTM 10×10 — miniatura
Statystyka
  • Rekordy: 20
  • Publikacje: 18
  • Kolekcje: 1
  • Autorzy publikacji: 14
  • Ilustracje (ikonografia): brak
  • Zdjęcia (okaz/obserwacja): brak

Opis taksonu
Prawdopodobnie gatunek borealno-alpejski, o bardzo słabo poznanym rozmieszczeniu, dotychczas wykazany poza Polską tylko z Fennoskandii, przy tym w Szwecji i w Finlandii stanowiska jego leżą tylko w północnych częściach kraju, niektóre z nich daleko poza kołem podbiegunowym. W Polsce znany tylko z dwu stanowisk nizinnych, przy tym wzmianka o występowania w okolicy Warszawy wymaga potwierdzenia nowym materiałem, gdyż oparta jest na jednym okazie znalezionym przed przeszło 40 laty. Warunki ekologiczne słabo poznane, w Fennoskandii w górach nie przekracza górnej granicy lasu, a na Śląsku koło Malczyc znaleziony licznie na pobrzeżu Odry, koło wysychających kałuż powstałych po wiosennym wylewie rzeki.

Zewnętrzne źródła danych