Gatunek rozpowszechniony w Podobszarze Śródziemnomorskim, sięgający na północ do Nadrenii i południowych obszarów środkowej Europy. W Polsce chrząszcz mało znany. Jego występowanie w naszym kraju wymaga uzupełniających badań — notowano go z pojedynczych stanowisk tylko w trzech krainach na podstawie znalezisk sprzed 60 lat. Dawne ogólnikowe wzmianki o występowaniu w Galicji i Polsce opierały się na danych odnoszących się do stanowisk leżących obecnie poza naszą granicą. Jest to gatunek ciepłolubny, występujący głównie na stanowiskach kserotermicznych. Pojaw postaci dojrzałych rozpoczyna się w maju i chrząszcze są poławiane do lipca. Występują one przeważnie na łodygach lub liściach roślin żywicielskich. Samica składa pojedynczo jaja w uprzednio przez siebie zrobione żuwaczkami nacięcia na łodydze. Jako rośliny pokarmowe larw były podawane w piśmiennictwie: kozłek lekarski — Valeriana officinalis L., szałwia łąkowa — Salvia pratensis L., świerzbnica polna — Knautia arvensis (L.) Coult., złocień właściwy — Chrysanthemum leucanthemum L., sadziec konopiasty — Eupatorium cannabinum L., jasieniec piaskowy — Jasione montana L., szczeć pospolita — Dipsacus silvester Huds., nostrzyk żółty — Melilotus officinalis (L.) Lam., dzwonecznik wonny — Adenophora liliifolia (L.) Bess. oraz barszcz (Heracleum sp.), starzec (Senecio sp.), oset (Carduus sp.) i ostrożeń (Cirsium sp.). Larwa drąży chodnik w łodydze w górę i w dół, zatykając końce włóknistymi trocinkami. Po przezimowaniu sporządza wiosną komorę poczwarkową. Stadium poczwarki trwa około dwóch tygodni. Po wydobyciu się na zewnątrz imago jest niedojrzałe płciowo i odbywa żer uzupełniający, karmiąc się tkankami liści i łodyg. Cykl rozwojowy jednoroczny.