Gatunek zaliczany do największych szkodników drzew liściastych. Występuje masowo w ogrodach, sadach, szkółkach i wszelkich skupiskach leśnych, a także w alejach wierzbowych i topolowych, gdzie szkody poczynione przez gąsienice są najczęściej widoczne. Motyle latają w VII i VIII. Gąsienice zimują w skorupkach jajowych, które opuszczają w końcu IV i żerują do początku VII. Samice, różniące się od samców większymi rozmiarami i jasnym ubarwieniem, składają jaja kupkami na pniach drzew, płotach, ścianach domów i kamieniach, przykrywając je włoskami z odwłoka w celu ochrony jaj przed mrozem. Małe gąsienice, niekiedy unoszone wiatrem, szybko rozchodzą się wiosną na sąsiednie drzewa. Dorosłe gąsienice przepoczwarczają się w szparach kory, między liśćmi, na płotach itp. w luźnych oprzędach. Samce tego gatunku odbywają loty godowe w ciągu dnia. Motyl występuje nierzadko wspólnie z białką wierzbówką w skupiskach topól i wierzb. Szkody poczynione przez te gatunki, powoduja niekedy całkowite ogołocenie drzew z liści, co zmusza z kolei gąsienice do wędrówek w poszukiwaniu pokarmu i wymieranie z głodu oraz od pojawiających się nierzadko masowo pasożytów gąsienic. Jedna z cech gąsienic nieparki jest niezwykła chwytliwość odnóży, która spadającym gąsienicom w czasie wiatru lub ucieczki przed wrogiem ułatwia zaczepienie o gałąź niekiedy tylko jedną nogą, co wystarcza do zatrzymania się na roślinie i dalszą wędrówkę w poszukiwaniu pokarmu.
[138: Lymantria dispar (Linnaeus 1758) – brudnica nieparka]