Gatunek rozpowszechniony niemal w całej Europie, w Fennoskandii sięgający daleko poza koło podbiegunowe, na wschód docierający do Azji Środkowej, notowany ponadto z Ameryki Północnej. W Polsce pospolity w całym kraju, zarówno na terenach nizinnych, jak i górzystych. Spotykany na polach, suchych łąkach, ugorach, pobrzeżach lasu i dróg, wyrębach, nasłonecznionych stokach i skarpach, wrzosowiskach i wydmach, w ogrodach, winnicach i dolinach rzecznych. Gatunek polifagiczny, aktywny nocą, żerujący na roślinach zielnych, krzewach i drzewach liściastych i iglastych, w dzień kryjący się wśród traw, mchów, porostów i w ściółce, pod kamieniami i opadłym listowiem. Notowany jako szkodnik młodych świerków i jodeł, winorośli, malin, jeżyn i poziomek. Generacja jednoroczna lub dwuletnia. Postacie dojrzałe poławiano w ciągu całego roku. W maju-czerwcu samice składają jaja do gleby. Jedna samica może złożyć do 800 jaj. Larwy żerują początkowo na młodych korzeniach, starsze larwy na grubszych korzeniach, wygryzając na nich rynienkowate i placowate nadżerki. Na jednym korzeniu może żyć wiele larw, przyczyniając się do zamierania rośliny. Larwy zimują jeden lub dwa razy. Przepoczwarczenie odbywa się w komorze ziemnej w kwietniu-czerwcu. Stadium poczwarki trwa około trzech tygodni.