Gatunek o zasięgu ograniczonym do południowo-wschodniej części; Europy, na zachód sięgający po Bawarię, Hesję, Austrię i północne Włochy; wykazywany również jako odrębne podgatunki z Kaukazu i Azji Mniejszej. W Polsce gatunek poznany niedostatecznie — notowany tylko raz jeden przez Sz. Tenenbauma przed przeszło 50 laty z okolic Warszawy, obszaru oddalonego o kilkaset kilometrów od najbliżej dotąd znanych stanowisk na Słowacji i w RFN. Autor tej wzmianki pisze, że omawiany gatunek był zbierany „kilkakrotnie w okolicach Warszawy (zbiory Hildta i moje)". Niestety, zbiór L. Hildta został zniszczony w czasie działań wojennych w 1939 r., a w zbiorze Sz. Tenenbauma brak A. auricollis Kiesw. — jedyny tak oznaczony okaz okazał się samicą A. viridis (L.) z innych obszarów Polski. W zbiorze J. Popka (Zakład Zoologii Systematycznej i Doświadczalnej PAN w Krakowie) znajduje się okaz opatrzony etykietą „Ogród Bot., Kraków, 17 V 1939", w zbiorze R. Hołyńskiego — okaz z Bieszczadów (VII 1966), a w zbiorze Instytutu Badawczego Leśnictwa w Warszawie — okaz z Białowieży (7 V1954). Jako rośliny żywicielskie podawano najczęściej lipę, rzadziej wiąz, dąb, brzozę i topolę. Larwy żerują w łyku i pod korą cienkich gałęzi o średnicy 1-3 cm.