Русские, остановите эту войну! Спасите Свободную Украину!
Russians, stop this war! Save Free Ukraine!
Mapa Bioróżnorodności
Taksony
Ampedus — taksony podrzędne:
Liczba taksonów: 27
  1. Arthropodatyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  2. Hexapodapodtyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  3. Insectagromada
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  4. Coleopterarząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  5. Polyphagapodrząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  6. Elateriformiaseria
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  7. Elateroideanadrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  8. Elateridaerodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  9. Elaterinaepodrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  10. Ampediniplemię
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  11. Ampedusrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  12. Ampeduspodrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
Ustaw jako podstawę
lewego panelu
gatunek: Elater nigrolineatus M. Pic, 1920
PL
TAK
status nazwy: synonim
BioMap ID: 1015140   
taksonomia sprawdzona: TAK
źródło nazw: Löbl et Smetana 2007 checklist: L. Buchholz
Dane o rozmieszczeniu w Polsce
Elater nigrolineatus - Dane o rozmieszczeniu w Polsce - Mapa Bioróżnorodności: UTM 10×10 — miniatura
Statystyka
  • Rekordy: 263
  • Publikacje: 62
  • Kolekcje: 11
  • Autorzy publikacji: 58
  • Ilustracje (ikonografia): 1
  • Zdjęcia (okaz/obserwacja): brak

Opis taksonu
Gatunek występujący od południowej części Fennoskandii i Karelii przez całą Europę Środkową aż do południowo-zachodniej części kontynentu europejskiego (nie znany dotąd z Półwyspu Bałkańskiego), docierający na wschód na Syberii do rzeki Ob w okolicach Nowosybirska i Bernaułu. W Polsce występuje na terenach nizinnych i podgórzach, a w górach dociera wzdłuż dolin rzecznych do regla dolnego, ale jest wszędzie spotykany dość rzadko i sporadycznie. Chrząszcz zasadniczo odbywa rozwój w zbutwiałym drewnie drzew liściastych, tylko raz stwierdzono występowanie larwy w białym próchnie leżącej kłody jodły (Burakowski 1979). Jako drzewa lęgowe podawano zwykle topole, wierzby, lipy, wiązy, brzozy, olchy, buki, dęby, graby oraz drzewa owocowe. Larwy żerują w białym, żółtym lub brunatnożółtym próchnie, przeważnie stojących, żywych drzew, rzadziej w martwym drewnie leżących pni i kłód, natomiast nie występują w pieńkach. Z tej samej dziupli może wywodzić się wiele generacji, podczas gdy niewiele pokoleń rozwija się w wilgotnym próchnie drewna leżącego, ulegającego szybszemu rozkładowi. Cykl rozwojowy 3-4-letni. Przepoczwarczenie odbywa się w sierpniu w powierzchniowej warstwie próchna. Postacie dojrzałe zimują, ukazując się na swobodzie w maju i przeżywają do lipca.

Zewnętrzne źródła danych