Русские, остановите эту войну! Спасите Свободную Украину!
Russians, stop this war! Save Free Ukraine!
Mapa Bioróżnorodności
Taksony
Ampedus — taksony podrzędne:
Liczba taksonów: 27
  1. Arthropodatyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  2. Hexapodapodtyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  3. Insectagromada
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  4. Coleopterarząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  5. Polyphagapodrząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  6. Elateriformiaseria
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  7. Elateroideanadrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  8. Elateridaerodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  9. Elaterinaepodrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  10. Ampediniplemię
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  11. Ampedusrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  12. Ampeduspodrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
Ustaw jako podstawę
lewego panelu
gatunek: Elater dibaphus Schiødte, 1865
PL
TAK
status nazwy: synonim
BioMap ID: 1015165   
taksonomia sprawdzona: TAK
Polska Czerwona Lista: DD
 

źródło nazw: Löbl et Smetana 2007 checklist: L. Buchholz
Dane o rozmieszczeniu w Polsce
Elater dibaphus - Dane o rozmieszczeniu w Polsce - Mapa Bioróżnorodności: UTM 10×10 — miniatura
Statystyka
  • Rekordy: 62
  • Publikacje: 15
  • Kolekcje: 8
  • Autorzy publikacji: 18
  • Ilustracje (ikonografia): 1
  • Zdjęcia (okaz/obserwacja): brak

Opis taksonu
Gatunek rozprzestrzeniony prawie w całej Europie z wyjątkiem obszaru północnego, wykazywany również z Afryki Północnej. W Polsce chrząszcz mało znany i bardzo rzadko poławiany — prócz Śląska Górnego notowany dotychczas tylko pod koniec ubiegłego stulecia z sześciu krain, dane te jednak wymagają potwierdzenia nowymi materiałami, gdyż omawiany gatunek nie był później uwzględniony w opracowaniu chrząszczy śląskich przez J. Gerhardta (1910). Chrząszcz odbywa kilkuletni rozwój w biało lub szaro butwiejącym drewnie drzew liściastych. Jako materiał siedliskowy larw podawano najczęściej próchno buka, rzadziej grabu, lipy, wiązu, brzozy, olchy i jabłoni. Larwy żyją w miękkim, butwiejącym, wilgotnym drewnie w dziuplach drzew, powalonych pniach, leżących na ziemi kłodach oraz w pieńkach. Postacie dojrzałe wykluwają się z poczwarek w sierpniu i przezimowują w komorach; pojawiają się na swobodzie w maju i mogą przeżywać do lipca. Wobec braku okazów dowodowych A. rufipennis (Steph.) w zbiorze Sz. Tenenbauma uważa się, że jego wzmianka o występowaniu omawianego gatunku na Nizinie Mazowieckiej jest niewiarygodna.

Zewnętrzne źródła danych