Русские, остановите эту войну! Спасите Свободную Украину!
Russians, stop this war! Save Free Ukraine!
Mapa Bioróżnorodności
Taksony
  1. Arthropodatyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  2. Hexapodapodtyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  3. Insectagromada
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  4. Coleopterarząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  5. Polyphagapodrząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  6. Bostrichiformiaseria
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  7. Bostrichoideanadrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  8. Ptinidaerodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  9. Ernobiinaepodrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  10. Ernobiiniplemię
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  11. Ernobiusrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
Ustaw jako podstawę
lewego panelu
gatunek: Ernobius longicornis (J. Sturm, 1837)
PL
TAK
status nazwy: nazwa ważna
BioMap ID: 1016948    kod taksonu: 3037
taksonomia sprawdzona: TAK
źródło nazw: Löbl et Smetana 2007
Dane o rozmieszczeniu w Polsce
Ernobius longicornis - Dane o rozmieszczeniu w Polsce - Mapa Bioróżnorodności: UTM 10×10 — miniatura
Statystyka
  • Rekordy: 57
  • Publikacje: 34
  • Kolekcje: 4
  • Autorzy publikacji: 27
  • Ilustracje (ikonografia): 1
  • Zdjęcia (okaz/obserwacja): brak

Opis taksonu
Gatunek rozprzestrzeniony w północnej i środkowej części Europy, sięgający w Fennoskandii daleko poza koło podbiegunowe, a na południe docierający do Francji i północnych Włoch. W Polsce notowany z nielicznych stanowisk w różnych częściach kraju. Larwy żerują w cienkich gałązkach świerkowych, w których drążą chodniki w części rdzeniowej; były również notowane z szyszek świerka oraz z kory drzew iglastych, zwłaszcza na młodych pniach. Postacie dojrzałe poławiano od kwietnia do czerwca na suchych gałęziach drzew iglastych, wiązkach chrustu świerkowego oraz na niskiej roślinności rosnącej pod sosnami i świerkami.

Zewnętrzne źródła danych