Motyl spotykany pospolicie w całym kraju w środowiskach leśnych, na brzegach lasów, w zagajnikach, ogrodach i zaroślach, lata w V i VI. Gąsienice lęgną się późnym latem z jaj składanych kupkami na roślinach pokarmowych (wrzos, krzaki dębowe i wiele innych) i w pierwszym okresie życia są zupełnie czarne. Po pierwszych linieniach występują u nich coraz wyraźniejsze złotożółte obrączki międzysegmentowe, które zanikają po ostatnim linieniu. Dorosłe gąsienice w październiku lub listopadzie zakopują się na kilka centymetrów w ziemi i zimują w okrągłych jamkach zwinięte w kłębek. W bardziej wilgotnych środowiskach zdarza się, że na zalanym terenie przebywają zimę zamarznięte w bryłkach lodu, od którego ciało gąsienic jest oddzielone długimi włoskami. Wiosną opuszczają zimowe legowiska i wędrują kilka tygodni, wygrzewając się w promieniach słońca i nie pobierając pokarmu, dopóki nie nadejdzie właściwy dla nich czas na zbudowanie oprzędu. Oprzędy, spotykane w naturze są zupełnie nieprzeźroczyste, w odróżnieniu od oprzędów gąsienic uzyskanych niekiedy w warunkach hodowlanych. Samce motyli tego gatunku latają w dzień — po południu i przed zachodem słońca, samice — nocą w celu złożenia jaj. Włoski gąsienic mają właściwości parzące. Cecha ta tyczy wielu gatunków gąsienic uwłosionych.
[129: Macrothylacia rubi (Linnaeus 1758) – kokonica jeżynówka]