Gatunek opisany z Banatu przed przeszło stu laty, ale dopiero po 40 latach od czasu opisu, został stwierdzony na jednym stanowisku w Słowacji, a po dalszych 50 latach, w tym kraju na dwu stanowiskach. We Włoszech znaleziono jeden okaz w 1950 r., a w latach 1975-1985 wykazany na podstawie starych okazów muzealnych z Węgier oraz Bośni i Hercegowiny. W Polsce stwierdzony po raz pierwszy w Bieszczadach w 1967 r., następnie w 1992 r. w Beskidzie Sądeckim. Stanowiska polskie są najdalej wysunięte na północ. Dane bionomiczne są niezmiernie skąpe. Należy do wielkich rzadkości z powodu skrytego sposobu życia; wszędzie znajdowano zwykle pojedyncze osobniki. W Bieszczadach chrząszcze występowały w przegrzybiałym murszu wypełniającym przyziemną dziuplę potężnej jodły pospolitej — Abies alba Mill. oraz pod leżącą na ziemi starą deszczułką gontową, zbutwiałą i pokrytą strzępkami białej grzybni; w Beskidzie Sądeckim chrząszcz był odłowiony czerpakiem z niskiej roślinności na obrzeżu leśnej polany.