Русские, остановите эту войну! Спасите Свободную Украину!
Russians, stop this war! Save Free Ukraine!
Mapa Bioróżnorodności
Taksony
  1. Arthropodatyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  2. Hexapodapodtyp
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  3. Insectagromada
    Kliknij, aby przejść
    do wyboru rzędów
    i filtrów
     >
  4. Coleopterarząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  5. Polyphagapodrząd
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  6. Elateriformiaseria
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  7. Elateroideanadrodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  8. Omalisidaerodzina
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  9. Omalisusrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
  10. Omalisuspodrodzaj
    Kliknij, aby ustawić
    jako takson główny
    i podstawę
    ← lewego panelu
     >
Ustaw jako podstawę
lewego panelu
gatunek: Omalisus (Omalisus) fontisbellaquaei Geoffroy in A.F. Fourcroy, 1785
PL
TAK
status nazwy: nazwa ważna
BioMap ID: 1015771    kod taksonu: 2892
taksonomia sprawdzona: TAK
źródło nazw: Löbl et Smetana 2007 checklist: R. Królik
Dane o rozmieszczeniu w Polsce
Omalisus fontisbellaquaei - Dane o rozmieszczeniu w Polsce - Mapa Bioróżnorodności: UTM 10×10 — miniatura
Statystyka
  • Rekordy: 99
  • Publikacje: 40
  • Kolekcje: 7
  • Autorzy publikacji: 34
  • Ilustracje (ikonografia): 1
  • Zdjęcia (okaz/obserwacja): 1

Opis taksonu
Gatunek rozprzestrzeniony od Francji przez całą Europę Środkową aż do Ukrainy, docierający na południe do środkowych Włoch, Jugosławii i Bułgarii. W Polsce prócz Niziny Mazowieckiej notowany tylko z południowej części kraju. Zamieszkuje tereny nizinne i niższe położenia górskie, gdzie dociera do około 1200 m n.p.m. Bionomia jest słabo poznana. Budowa wysmukłych i ostrych żuwaczek larwy wskazuje na drapieżny sposób życia. Larwy zimują, przepoczwarczenie następuje na wiosnę, a postacie dojrzałe ukazują się w czerwcu i są poławiane do lipca. Przeważnie na trawach i roślinach zielnych oraz na krzewach są poławiane tylko samce opatrzone dobrze rozwiniętymi pokrywami i skrzydłami, natomiast niezdolne do lotu i mało znane entomologom samice przebywają w strefie przyziemnej roślin. Należą one do wielkich rzadkości — brak ich w większości zbiorów muzealnych.

Zewnętrzne źródła danych