[KFP — (3351b): Phalacrus brisouti] Gatunek wybitnie ciepłolubny, rozmieszczony w zachodniej i południowej części Europy oraz lokalnie na terenach kserotermicznych w środkowej Europie, wykazywany też z Afryki Północnej, Azji Mniejszej i obszaru wokół Morza Kaspijskiego. Z Polski brak jeszcze udokumentowanych danych o jego występowaniu na naszym obszarze, ale może będzie odnaleziony, gdyż jest ogólnikowo wzmiankowany z pobrzeża Bałtyku w obrębie Pomorza i byłych. Prus. Poławiany zazwyczaj przed zachodem słońca na kwitnących trawach. Rozwój odbywa w nasionach traw porażonych przez grzyby z klasy workowców, których sporami odżywiają się larwy. Jako rośliny siedliskowe podawane są kłosownica pierzasta — Brachypodium pinnatum (L.) P. B., a na stanowiskach kserotermicznych ostnica włosowata — Stipa capillata L.

Gatunek szeroko rozprzestrzeniony od Europy Południowej i Środkowej do południowych części Wysp Brytyjskich i Skandynawii, do Danii, Finlandii, Karelii, Estonii i Litwy, notowany ponadto z Syberii, Kaukazu, Azji Mniejszej i Afryki Północnej. Z Polski wykazany z czterech krain, przy czym tylko ogólnikowo z Pobrzeża Bałtyku i na ogół notowany z pojedynczych okazów, ale w Grodzanowie na jednym stanowisku złowiono około stu osobników. Gatunek kserotermofilny, poławiany na kwiatach traw. Rozwój odbywa w nasionach traw porażonych przez pasożytnicze grzyby z klasy workowców —Ascomycetes. Roślinami żywicielskimi są kłosownica pierzasta — Brachypodium pinnatum (L.) P.B. oraz ostnica włosowata — Stipa capillata L. i S. pennata L. Larwy żywią się zarodnikami.