Gatunek obejmujący zasięgiem głównie Syberię od Uralu do pobrzeży Oceanu Spokojnego oraz północne obszary Mongolii, Chin i Półwyspu Koreańskiego. W Polsce stosunkowo niedawno znaleziony w Puszczy Białowieskiej i opublikowany pod błędną nazwą Acmaeops smaragdula (Fabr.) — J. M. Gutowski*. Gatunek ten ekologicznie związany jest z drzewami iglastymi. Niższe postacie rozwojowe i bionomia zostały opisane w 1979 r. przez A. I. Czerepanowa. Rójka chrząszczy odbywa się od połowy czerwca do września z optimum nasilenia w lipcu. Żerują na pyłku kwiatowym. W Puszczy Białowieskiej chrząszcze znaleziono pod koniec czerwca na kwiatostanach podagrycznika pospolitego — Aegopodium podagraria L. (Gutowski 1984). Cykl rozwojowy trwa dwa lata. Larwy żerują pod korą pni i tylców drzew iglastych, usychających lub świeżo powalonych, drążą rozwidlone, miejscami płatowate chodniki. Przed przepoczwarczeniem larwa robi w drewnie pod korą komorę poczwarkową. Poczwarki ukazują się w maju lub czerwcu.