Gatunek rozprzestrzeniony od południowych i środkowych obszarów europejskiej części ZSRR przez środkową Europę aż do Francji i Półwyspu Iberyjskiego. Wszędzie bardzo rzadko i sporadycznie spotykany, tylko lokalnie częściej łowiony. Omawiany chrząszcz zaliczany jest do reliktów lasów pierwotnych z okresu przedlodowcowego; prawdopodobnie okres lodowy przetrwał w ostojach Kotliny Pannońskiej i na południu Francji, skąd później wkroczył do obszarów południowo-wschodnich i południowo-zachodnich. W Polsce jest chrząszczem bardzo rzadkim, znanym z rozproszonych, przeważnie pojedynczych, stanowisk w sześciu krainach. Wydaje się, że omawiany gatunek zanika w naszym kraju, gdyż w ostatnich 50 latach był złowiony tylko jeden okaz w Żarowie na Śląsku Dolnym (Śliwiński 1961). Występuje w jasnych lasach liściastych, zwłaszcza w dąbrowach świetlistych. Bionomia tego gatunku jest poznana fragmentarycznie. Postacie dojrzałe ukazują się w czerwcu i poławiano je do połowy sierpnia na pobrzeżach lasu, świeżych porębach oraz na pojedynczo stojących, nasłonecznionych drzewach. Chrząszcze odbywają loty w dni słoneczne wokół drzew lęgowych; przebywają także na kwiatostanach roślin baldaszkowatych (Umbelliferae) oraz niewysoko na pniach dębów, grabów i wiązów. Rozwój larwalny odbywa się w martwym drewnie górnych części pni starych dębów, rzadziej innych drzew liściastych.