Gatunek rozmieszczony głównie w środkowej części Europy, docierający na zachód do obszarów górskich we Francji i Szwajcarii, a na południe do Włoch, Jugosławii, Siedmiogrodu i Bułgarii. W Polsce jest dość. rzadko spotykany. Notowano go z nielicznych stanowisk, głównie z południowej części kraju, natomiast dane o jego występowaniu w północnej części kraju wydają się być wątpliwe. Zasiedla tereny pagórkowate i górzyste. Poławiany jest przeważnie na pobrzeżach rzek i potoków na kwiatach roślin baldaszkowatych. Pojaw postaci dojrzałych rozpoczyna się w maju i trwa do sierpnia — optimum występowania ma miejsce w lipcu.

Obarski (1960) podaje ten gatunek z okolic Inowrocławia, 1 ok., z Reguł k. Warszawy, 1 ok., i z Zakrzowa na Górnym Śląsku, 12 ok. W publikacji tej, informującej o owadach złowionych na roślinach baldaszkowych, autor nie wymienia bardzo pospolitego i dość podobnego do Ancistronycha erichsonii gatunku — Rhagonycha fulva, występującego w tego typu uprawach. Uznaję oznaczenia za wątpliwe i nie uwzględniam ich w rozsiedleniu. Trudno wyjaśnić obecność dobrze oznaczonego okazu z etykietką "Warszawa Praga, VII 1906" w zbiorze Sz. Tenenbauma (IZ). Ale jest to najprawdopodobnie pomyłka w etykietowaniu.
Gatunek górski, środkowoeuropejski o dość ograniczonym występowaniu w południowych Niemczech, Austrii, północnych Włoszech, Francji, Węgrzech. Czechach, na Słowacji i w Karpatach Ukraińskich.