Gatunek rozmieszczony od Afryki Północnej przez Europę południową aż do południowych części Europy środkowej, poza tym notowany z Wysp Kanaryjskich, Madery, Kaukazu, Azji Mniejszej, Zakaukazia i Syberii. W Polsce chrząszcz nadzwyczaj rzadko spotykany, notowany jedynie z trzech stanowisk, wymagający jednak potwierdzenia nowymi materiałami. Brak szczegółowych danych o zasiedleniu Śląska przez omawiany gatunek. Ogólnikowe wzmianki o występowaniu na Śląsku opierają się na znalezisku sprzed przeszło stu lat w Wąsoszu, leżącym właściwie na, Nizinie Wielkopolsko-Kujawskiej. J. Gerhardt (1891e) wątpił w pochodzenie okazu dowodowego z tej miejscowości, co chyba nie ma uzasadnienia, gdyż później gatunek ten był notowany z Głogowa. Nie udało się ustalić, na jakiej podstawie F. Hildt (1896) podał, że „Nowicki notuje go jako miejscowego w okolicy Miechowa”. Poławiany głównie na drogach polnych w ekskrementach koni. Postacie dorosłe po przezimowaniu ukazują się w maju i czerwcu; nowe pokolenie pojawia się na jesieni.