Motyl pospolity, występuje wszędzie w obecności topól, wierzb i osik. Lata od IV do VII. Gąsienice o zmiennym ubarwieniu siodła — od białawych, białozielonofioletowych do ciemnobrązowofioletowych żerują od V do IX na wierzbach, topolach, osikach, białodrzewach. Łatwo można je spotkać na niskich drzewkach. W szkółkach topolowych wyrządzają niekiedy szkody. Gąsienice w przypadku zaniepokojenia gwałtownie zwracają głowę w kierunku wroga, wypuszczając równocześnie kilka strumieni kwasu z gruczołka, umieszczonego pod pyszczkiem oraz trzęsące się czerwone wici z widełek, w które u widłogonek została przekształcona ostatnia para odnóży. Przed przepoczwarczeniem zmieniają ubarwienie, jak u poprzedniego gatunku (Cerura erminea) i budują podobne oprzędy. Wygląd zewnętrzny oprzędu, jego struktura i barwa uzależnione są we wszystkich przypadkach od rodzaju budulca. Oprzędy widłogonki siwicy można znaleźć czasem w liczbie kilku obok siebie blisko ziemi w szparach kory starych wierzb i topól. Poczwarki zimują niekiedy dwukrotnie. Zdarzają się okazy gąsienic z dodatkowymi plamami na odnóżach.
[8: Cerura vinula (Linnaeus 1758) – widłogonka siwica]